به گزارش اقتصادطلایی به نقل از مسعود خوانساری، رئیس اتاق بازرگانی تهران در آغاز ششمین دوره مراسم امین‌الضرب با بیان درددل فعالان اقتصادی، تولیدکنندگان و کارآفرینان تاکید کرد که این سخنان سیاه‌نمایی نیست بلکه درخواست برای بازگشت به ریل حکمرانی صحیح و در تراز کشورهای توسعه‌یافته است.

متن کامل سخنرانی مسعود خوانساری را اینجا بخوانید:

دوستان و همکاران محترم

حضور شما در مراسم امین‌الضرب که هر ساله با هدف تقدیر از کارآفرینان برتر کشور برگزار می‌شود، را گرامی می‌دارم. امید آنکه ششمین دوره این مراسم، زمینه‌ ساز نهادینه‌ سازی فرهنگ پاسداشت مقام کارآفرین و سرمایه‌گذار در کشور باشد.

طی شش سال گذشته در ضمن برگزاری مراسم امین‌الضرب و انتخاب کارآفرینان برتر کشور، رصد دقیقی از فضای کسب‌ و کار کشور صورت پذیرفته و متاسفم امروز به شما اعلام کنم «هرسال دریغ از پارسال». یعنی طی این مدت، نه تنها موانع کسب‌وکار برداشته نشده که دست‌اندازهای جدیدی هم اضافه شده‌ و جاده سنگلاخ کارآفرینی، ناهموارتر از گذشته شده ‌است.

برای تفسیر شرایط امروز به مولفه‌های روشنی از جمله تحریم‌های خارجی، وضعیت سیاست داخلی، خودتحریمی‌ها، رشد نرخ تورم، افزایش حجم نقدینگی، سیلاب کسری بودجه دولتی و بی‌انضباطی مالی و در یک کلام فضای نامساعد کسب‌و‌کار می‌توان اشاره کرد. هرکدام از این موارد چنان قدرتی دارد که یک اقتصاد سالم و پویا را زمین‌ گیر کند. اما از همه اینها مهم‌تر و بلکه مقدم برتمامی‌شان، حکمرانی نامطلوب است.

وضعیت کنونی نگران‌کننده است؛ نه تنها از منظر اقتصاد که حتی از زاویه دید سیاسی- اجتماعی هم شرایط کشور را باید جدی پنداشت. امروز شاهدیم که نمادهای نارضایتی اقتصادی در رفتارهای عمومی مردم آشکار شده‌ و هر روز بیشتر می‌شود. در واقع آستانه تاب‌آوری و واکنش‌پذیری جامعه به شدت کاهش یافته است.

با نگاه به این وضعیت و تایید آن، تقریبا تمامی مدیران و مسولان تصمیم‌گیر کشور تاکید دارند که مسئله اول امروز ایران بازسازی اقتصاد، برمبنای عمل به مولفه‌های حکمرانی مطلوب، فاصله گرفتن از رفتارهای غیرکارشناسی، بخشی‌نگری است. حاصل رفتارهای چند دهه گذشته ریزش سرمایه اجتماعی است که باید با تغییر ریل رفتارها، مانع از ادامه این وضعیت شد.

اشاره به این موارد، سیاه‌نمایی نیست و از زبان بیگانه هم بیان نمی‌شود بلکه درددل کسانی است که با وجود تمام ناملایمات، پای این کشور ایستاده‌اند، کسب‌وکارشان را رها نکرده و همچنان به تولید ادامه می‌دهند. آنان امروز یک تقاضای آشکار از حاکمیت دارند و آن بازگشت به منطق حکمرانی صحیح و در تراز کشورهای توسعه‌یافته‌ است.

فارغ از جلوه‌های سیاسی، سوال این است که چطور سنگاپور، مالزی، چین، ترکیه و بسیاری دیگر کشورها از مهلکه فقر و تباهی نجات یافتند و به دل توسعه قدم گذاشتند؟ چه کیمیایی در رفتار آنها، پنهان است که برایشان راه را هموار می‌سازد؟ آیا دسترسی به آن با وضعیت امروز برای کشور ما ناممکن به نظر می‌رسد؟ با اطمینان باید بیان داشت که راه چاره برای گذر از این شرایط،‌ برنامه ریزی دقیق و عمل به حکمرانی صحیح است.

امروز فعالان اقتصادی در مرکز طوفان‌هایی ایستاده‌اند که هر وزش بادی، شرایط آنها را بیش از بیش متلاطم می‌سازد. دستیابی به توافق یا عدم آن، برخوردهای سلیقه‌ای در وزارت‌خانه‌ها، فقدان عزم جدی برای حل مسائل جاری، ناسازگار‌های سازمانی بخصوص در نهادهایی مانند گمرک، تامین اجتماعی، سازمان مالیاتی، بانک‌ها و چندین دستگاه دیگر، همچنین قیمتگذاری‌های دستوری و پافشاری بر اقتصاد دولتی و عدم واگذاری کارها به بخش خصوصی همگی نمونه‌های آشکاری از مسائلی است که یک کارآفرین ایرانی باید روزانه به جنگ آن ها برود.

گزاره غم‌انگیز دیگر اینکه؛ متاسفانه در یک سال گذشته در کنار مهاجرت نخبگان دانشگاهی و علمی؛ بسیاری از کارآفرینان و سرمایه‌گذاران هم که خسته و ناامید از چشم‌انداز اصلاح شرایط شده‌اند، در حال خروج از کشورند و نگران‌کننده‌تر اینکه این اتفاق در نسل جوان کارآفرین استارت‌آپی به سرعت رو به افزایش است. تنها کافی است از مدیران استارت‌آپ‌های برتر ایرانی سوال کنید که چند نفر از نیروهایشان را در ماه‌های گذشته به دلیل مهاجرت از دست داده‌اند تا به عمق تاسف بار این موضوع پی ببرید.

کوچ جوانان و سرمایه‌گذاران کارآفرین به کشورهای دیگر باید یک تلنگر جدی برای سیاستگذاران و دولتمردان محسوب شود و به جای تلاش برای ساده‌انگاری آن یا پوشاندنش در پستو و انکار باید با پذیرش این واقعیت تلخ به دنبال ریشه یابی و برطرف کردن موانع باشند.

امروز در ایران به جای مانع‌زدایی، هر روز شاهد مانع‌تراشی‌های تازه هستیم و متاسفانه سیاستگذاران به جای بهبود فضای کسب‌وکار با تدوین، صدور و تصویب برخی بخشنامه‌ها و قوانین مسیر کار و کارآفرینی را پچیده‌تر از قبل می‌کنند و در این شرایط است که جوان کارآفرین یا سرمایه‌گذار وقتی با ویزای استارت‌آپی یا سرمایه‌گذاری کشوری دیگر و مشوق هایشان مواجه می‌شود؛ نه برای ماندن در کشور که برای ساخت آینده خود در کشوری دیگر برنامه‌ریزی می‌کند.

یک نظرسنجی که اخیراً توسط مرکز پژوهش‌های مجلس صورت گرفته نشان می‌دهد، مهم‌ترین نارضایتی سرمایه‌گذاران «عمل نکردن مسئولان به وعده‌هایشان» است، صدها وعده‌ای که برای بهبود شرایط در سال های گذشته داده شده اما در انتها نه تنها به بهبود وضعیت منتهی نشده که متاسفانه در بسیاری از مواقع بر خلاف آن عمل شده و شرایط کار را پیچیده تر از گذشته کرده‌است.

بخش خصوصی ایران از تبار امین‌الضرب‌هاست. از بازماندگان ملک‌التجارهاست. خود را وارث افرادی مانند معین‌التجار بوشهری و صاحب تاریخی 138 ساله می‌داند. همین است که امروز و همزمان با باریدن باران مشکلات از زمین و آسمان، این کارآفرینان خستگی‌ناپذیر، سرجای خود ایستاده‌اند و رنج‌ها را به موفقیت تبدیل می‌کنند.

یکی از مفاخر کشور گفته بود: «از دل غم‌های بزرگ باید کارهای بزرگ خلق شود.» امروز به شما اطمینان می‌دهم که مصداق عمل به این جمله بیش از هر قشر و گروه دیگری، در رفتار کارآفرینانی پیداست که حاضر نشدند، کسب‌وکارشان را رها سازند و گوشه عافیت بطلبند.

کارآفرین متعهد ایرانی، اگرچه در سکوت است ولی بی‌اعتنا به موضوعات پیرامون خود نیست. به شما قول می‌دهم که این کارآفرینان اگر در کشور دیگری زیست می‌کردند و اگر موقعیت افرادی مانند بیل گیتس، وارن بافت و دیگران را داشتند، قطعا می‌توانستند از آنان سرآمدتر شوند.

امروز مسئله ما نه تنها کسب‌وکار و کارآفرینی بلکه آینده ایران است. کارآفرینان مانده‌اند که فردای ایران را بسازند و اجازه ندهند این کشور در طوفان مهیب بحران اقتصادی، ویران شود.

جامعه کارآفرینی متعهد ایران تاکنون؛ قحطی، کودتا، جنگ و تحریم‌دیده ولی هیچ‌گاه پا پس نکشیده‌است. کارآفرین وفادار به این سرزمین، حاضر نیست، سرخوشی زندگی در سویی دیگر از این کره خاکی را به قیمت تنهایی ایران واگذارد.

همه ما برای ایران، برای سرزمینمان، برای فردای فرزندانمان کار می‌کنیم. اگر دولت‌ها اسیر بوروکراسی پیچیده شده اند و اگر توان همراهی ندارند، حداقل مانع نشوند و اجازه دهند، بازسازی اقتصاد ایران به دست کارآفرینان وطن‌دوست به انجام برسد. هنوز امیدهای بسیاری باقی است. نباید آنها را نقش برآب کرد.

امسال با وجود بحران‌های مالی، با پذیرش ریسک کرونا و با وجود همه ناملایمات، جشن امین‌الضرب را به انگیزه تقدیر از کارآفرینان وطن دوست برگزار کردیم. آنها اگر از سوی هیچ نهاد دولتی حمایت نمی‌شوند باید بدانند که دوستانشان در بخش‌خصوصی، در کنارشان ایستاده و حمایتشان می‌کنند.

هنوز امیدواریم که با اصلاح روند حکمرانی در کشور، امید به مردم بازگردد و سرمایه اجتماعی،‌ دوباره زنده شود. به همین امیدهاست که زنده‌ایم، نه برای خودمان که برای ایران.