یادداشت رسیده یه اقتصادطلایی
عرفان حیدری: در کش و قوس های سیاسی و انتخاباتی این روزها بعد از معرفی افراد احراز صلاحیت شده توسط شورای محترم نگهبان هجمه های سنگینی از این سو و آن سو بلند شد که چرا انتخابات «تک قطبی »شده و همه چیز به نفع آیت الله رییسی مهندسی و چیدمان شده است تا براحتی رییس جمهور شود!!.
اگر به اینگونه سخنان که البته به نظر ما به لحاظ حقوقی و شکلی و محتوایی نادرست است و دست و پا زدن تکاوران جنگ نرم برای تخریب می باشد در این دو روز را بنگریم و صحیح فرضشان کنیم خواهیم یافت مصلحت آیت الله رییسی اقتضا می کرد که ایشان هوای موافق را مغتنم برشمرد و به پیروزی انتخاباتی خود و جلوس بر صندلی خیابان پاستور بدون دغدغه ای بیندیشد و از این که مهر عدم احراز صلاحیت بر روی رقبای جدی ایشان خورده است یا با سکوت یا با رضایت از تصمیم شورای محترم نگهبان ابراز خرسندی کند و خیال خود را از هر گزندی در مسیر انتخابات آسوده بپندارد !!

فکر می کنم اگر به سیاست ورزی به شیوه اخلاق ماکیاولی ملاحظه کنیم خواهیم یافت این تصمیم چه تصمیم خوبی برای آیت الله رییسی بود و چقدر ایشان باید ممنون از این جریان می بود اما ایشان برعکس عمل کردند و در جمع جوانان بیاناتی داشتند که خارج از عادت و انتظار خیلی ها بود که نباید به سادگی از آن عبور کرد.
امروز به نظر حقیر آیت الله رییسی نه با مهر عدم احراز صلاحیت رقیبانش بلکه با مهر احراز صلاحیت اخلاقی خویش بر رجل سیاسی و مذهبی بودن سرفراز میدان انسانیت و تعهد به اخلاق اسلامی در رقابت انتخاباتی پیروز عرصه سیاست اسلامی شدند که این مهم را باید قدر دانست.

آیت الله رییسی دیروز و امروز با پیگیری مشکل رقبایش و اعلام موضع علنی آن هم در جمع نخبگان و جوانان به ما آموخت این رییسی نیامده است که به هر قیمتی رییس جمهور بشود آماده است که اخلاق سیاسی و دینی را به همگان نشان دهد و کاری هم با نیش و کنایه هابی که برخی از رقبا در فضای رسانه ای به ایشان می زدند نداشته باشد و رسالت و تکلیف خویش را انجام دهد باید توجه کرد که ایشان نه تنها ملالت خاطر از انتقادات و کنایه ها پیدا نکردند و به روش آن مثال معروف «زدی ضربتی ضربتی نوش کن» عمل نکردند بلکه گفتند تلاش خود را برای رقابتی و مشارکتی کردن انتخاب و حضور رقبای جدی خود در میدان رقابت کرده و می کنند.

کار مهم این ایام ایشان با هر نتیجه ای را نباید کوچک پنداشت باید التفات داشت که چه بزرگانی را در طول تاریخ «حب جاه و مقام »زمین نزده و به رواداری هر کاری برای حضور در قدرت وا نداشته است.