به گزارش اقتصادطلایی به نقل از روابط عمومی ، سالهاست با بحران جدی اقتصاد تک محصولی دست به گریبان هستیم. خیالمان از بابت ذخایر خدادادی راحت است و بدون آنکه نگران آینده کشور باشیم، از نفت و گاز تا مس و دیگر مواد معدنی را از دل خاک بیرون می آوریم و بدون آنکه تحولی در آن بوجود بیاوریم، خام فروشی می کنم. البته این همه ماجرا نیست و برای خام فروشی نیز چالشهای بسیاری داریم. تحریم ها سنگ بزرگی پیش پای صادرات خام فروشی است و ناچار هستیم با قیمتی بسیار پایین، خام فروشی کنیم. بدتر آنکه کشورهایی که مواد خام را از کشورمان خریداری می کنند، با فراوری آنها، محصول جدید را با چندین برابر قیمت به کشورمان صادر می کنند.

یکی از مهمترین ذخایر معدنی کشور، سنگ آهن است. آهن جایگاه بسیار بالایی در صنایع دارد و هیچ کالایی را نمی توان یافت که بدون نیاز به آهن تولید شده باشد. اگر کالایی آهن نداشته باشد، حداقل ماشین آلاتی در تولید آنها نقش داشته که آهنی بوده اند.

با وجود اهمیت آهن در تمامی صنایع، مدت کوتاهی سنگ آهن خام فروشی شد که با واکنش های جدی رهبری، خام فروشی برای همیشه به فراموشی سپرده شد و فراوری سنگ آهن در دستور کار قرار گرفت. این رویکرد باعث شد تا فولادسازی ها بسرعت گسترش یابند و پس از مدتی معادن سنگ آهن نیز اقدام به راه اندازی فولادسازی و صنایع پایین دستی کردند، رویکردی که حتی به رویای خام فروشی نیز پایان داد.

گسترش فولادسازی کار را بدینجا رساند که بخش اعظم نیازهای کشور به محصولات آهنی به وسیله کارخانه های داخلی تولید و تامین شد و نه تنها نیازهای کشور در داخل تولید و تامین شد، بلکه صادرات اضافه تولید در دستور کار قرار گرفت و فولادسازان کشور در کشورهای جهان دارای برند شدند، برندهایی که باعث افتخار ایران و ایرانی شد.

گسترش صنعت فولاد و تمرکز بر ایجاد کارخانه های فولاد، جایگاه ایران را در بین 10 کشور برتر جهان تثبیت کرد و کار بجایی رسید که تولیدکنندگان برتر فولاد جهان، ایران را به عنوان رقیبی جدی پذیرفتند. در حالی ایران به سوی تسخیر رتبه های بالاتر صنعت فولاد حرکت می کرد که بحران ناترازی انرژی رقم خورد و بدلیل آنکه چندین ماه از سال، برق فولادسازی ها قطع می شد، نتوانستیم همپای دیگر کشورها حرکت کنیم و در رتبه دهم جهان درجا زدیم.

در این شرایط فولادسازی ها در حالت آچمز قرار گرفتند. از یک سو سرمایه های هنگفتی در اختیار و توان بالایی در تولید داشتند و از سوی دیگر امکان فعالیت بیشتر در عرصه صنایع فولاد را بدلایل محدودیت ها و موانع نداشتند.اما مدیران خوش فکر فولادسازی ها به این فکر افتادند که در بخشهای مرتبط یا نزدیک به معادن سنگ آهن سرمایه گذاری کنند.

بی شک معادن مس از مهمترین ظرفیت های معدنی کشور است. افزایش روز افزون اکتشافات معادن مس، کار را بجایی رساند که ایران رتبه پنجم مس را در جهان به نام خود زد. این در حالی است که ایران می تواند در اعماق پایین تر به اکتشاف بپردازد و به ذخایر بیشتری دست پیدا کند.

ظرفیت صنعت مس در اقتصاد کشور باعث شد مدیریت شرکت صنعتی معدنی گهرزمین در اندیشه سرمایه گذاری این بخش معدنی بیفتد. به همین دلیل مطالعات در این عرصه آغاز شد و پس از اطمینان نسبت به ظرفیت های مس و آینده روشنی که پیش رو ترسیم شده بود، خرید معادن مس در دستور کار گهرزمین قرار گرفت.

مدیرعامل شرکت صنعتی معدنی گهرزمین که درک درستی از رویکرد جهانی نسبت به معادن و صنایع داشت، در تشریح دلایل خرید معادن مس گفت: همانطور که شرکت‌های بزرگ دنیا با استراتژی‌های درست و حساب شده به سمت چند عنصری روی می‌آورند، سنگ آهن گهر زمین هم به سوی سرمایه گذاری در عرصه معادن مس گام برداشت.

محمد محیاپور از محاسبات گسترده در اتاق فکر گهر زمین خبر داد و گفت: محاسبات همه جانبه باعث شد وارد عرصه صنعت مس شویم و سرمایه گذاری در صنعت مس در دستور کار گهرزمین قرار گرفت.

مدیرعامل شرکت صنعتی معدنی گهرزمین خرید معدن مس جبالبارز و معدن مس زاهدان را به عنوان دو نمونه از رویکرد گهر زمین برای ورود به عرصه چند عنصری یاد کرد و گفت: در آینده نزدیک فعالیت های بیشتری در عرصه چند عنصری خواهیم داشت.

رویکرد گهر زمین برای ورود به صنعت مس در حالی صورت گرفته که رهبر انقلاب سال 1404 را با عنوان سرمایه گذاری برای تولید نامگذاری کردند و گهرزمین با این سرمایه گذاری، نشان داده همسو با دیدگاههای رهبری حرکت و نیازهای کشور را احساس کرده است.