هشتم مهر ماه ، به نام “روز جهانی ناشنوایان ” نامگذاری شده تا توجه اذهان عمومی جامعه را بیش از پیش به مسائل و مشکلات افراد ناشنوا و کم‏ شنوا معطوف سازد.

به گزارش اقتصادطلایی به نقل از روابط عمومی ،امروز، به واسطه تلاش‏های مستمر نظام جمهوری اسلامی، توسعه عدالت اجتماعی و لزوم برابرسازی فرصت‏ها برای تمامی اقشار جامعه به ویژه گروه‏های آسیب‏ پذیر و دارای معلولیت، به عنوان یک رویکرد، مبنای بسیاری از برنامه‏ ریزی‏های دستگاه‏های مربوطه قرار گرفته است .
دولت سیزدهم ، رفع مشکلات مردم و زمینه سازی برای بهبودکیفیت زندگی جامعه را در اولویت خود قرار داده است.
امروز، همگی باور داریم که مشارکت اجتماعی و نقش آفرینی ناشنوایان در تمامی ابعاد اعم از آموزش، بهداشت، سلامت، اقتصاد و فرهنگ حق مسلم آنان است و فراهم ‏سازی زمینه های چنین مشارکتی نیز وظیفه قانونی و انسانی کسانی است که در جایگاه قانون گذاری، مدیریتی و اجرایی انجام وظیفه می‏ کنند.
باور به لزوم تقویت پشتوانه های قانونی نسبت به افراد دارای معلولیت، موجب شد تا پیگیری روند اصلاح قانون حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت، در دستور کار مشترک وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، سازمان بهزیستی و سازمان‏های غیردولتی فعال در امور افراد توانخواه قرار گیرد، درنتیجه این تشریک مساعی، اکنون قانونی را در اختیار داریم که با اهرم‏های اجرایی قوی تر از گذشته، از حقوق افراد ناشنوا و کم‏شنوا پشتیبانی می‏ کند.
نشست های مستمر با دستگاه‏های اجرایی و تشریح مفاد قانون یاد شده ، کنوانسیون حقوق افراد دارای معلولیت و تاکید بر ضرورت اجرای این قوانین در دستگاه‏ها، تلاش برای رسمیت یافتن زبان اشاره، اعزام مترجمین مربوطه ، رفع موانع تحصیل ناشنوایان در تعدادی از رشته‏ های دانشگاهی و کمک به جذب آنان در عرصه‏ های شغلی مختلف، بخشی از اقداماتی است که با تلاش سازمان بهزیستی در کنار سازمان‏های مردم نهاد و غیردولتی فعال در این حوزه دنبال می‏ شود.
متناسب‏ سازی امکانات برای ناشنوایان در زمینه حمل و نقل، آموزش، بهداشت و درمان، سلامت و دسترس ‏پذیری برنامه‏ های رسانه ‏ای و امکانات فضای مجازی برای این قشر از جامعه از دیگر اقداماتی است که می‏ بایست درسایه قوانین و همگرایی دستگاه‏ها دنبال شود تا این عزیزان در مسیری هموارتر برای نقش آفرینی موثر در جامعه تلاش کنند.
با این حال ، آنچه بیش از هرچیز تضمین کننده مشارکت اجتماعی ناشنوایان است، احساس مسئولیت و تلاش ما به عنوان یک شهروند و یا فعال اجتماعی است تا محدودیت‏ها و تفاوت‏های افراد ناشنوا و کم‏ شنوا را بپذیریم، قابلیت ها و ارزش‏های وجودی آنان را به رسمیت بشناسیم و برای تقویت جایگاه آنان در جامعه تلاش کنیم.