در مراسمی پرشور به مناسبت روز ملی سد و نیروگاه برق‌آبی، بحث‌های داغی درباره آینده صنعت آب و انرژی کشور درگرفت. از یک طرف، تاریخ ۳۶ ساله این صنعت به نمایش گذاشته شد و از طرف دیگه، ایده‌هایی مطرح شد که می‌تونه معادلات انرژی کشور رو به طور کلی تغییر بده. سوال اصلی اینه: آیا سدهای ایران می‌تونن به قلب تپنده انرژی پاک تبدیل بشن و نقشی فراتر از تولید برق ایفا کنن؟
به گزارش اقتصادطلایی،تاریخ شفاهی ۳۶ ساله صنعت آب و انرژی پاک، نه تنها یادآور تلاش‌های گذشته بود، بلکه جرقه‌ای برای تحولات بزرگ در آینده این صنعت زد. در این مراسم، دکتر دکتر صیادی با ارائه دیدگاه‌های جسورانه، از لزوم تغییر رویکردها در صنعت آب و انرژی سخن گفت.

او با اشاره به الگوهای موفق جهانی، تاکید کرد: «اروپا و آسیای شرقی دارن سدهاشون رو با مزارع خورشیدی و توربین‌های بادی ترکیب می‌کنن تا هم بازدهی رو بالا ببرن و هم از نوسانات انرژی‌های تجدیدپذیر کم کنن. ما چرا این کار رو نکنیم؟!»

دکتر صیادی پا رو فراتر گذاشت و به پتانسیل‌های ژئوپلیتیکی این رویکرد هم اشاره کرد: «این فقط یه مسئله اقتصادی و اجتماعی نیست، بلکه یه فرصت برای افزایش ثبات منطقه‌ایه. وقتی ما با کشورهای همسایه تو تولید انرژی‌های پاک همکاری کنیم، روابطمون هم قوی‌تر میشه.»

اما این پایان ماجرا نبود. دکتر صیادی با انتقاد از سیاست‌های فعلی، از سیاست‌گذاران خواست تا سرمایه‌گذاری در نیروگاه‌های ذخیره‌ای رو در اولویت قرار بدن: «ما باید گذار به انرژی سبز رو تسریع کنیم. نیروگاه‌های برق‌آبی فقط یه منبع انرژی نیستن، بلکه پایه‌ای برای آینده‌ای پایدار و هوشمند هستن.»

این مراسم با تبادل نظر پژوهشگران و مدیران به پایان رسید، اما سوالات زیادی رو در ذهن‌ها باقی گذاشت: آیا صنعت آب و انرژی ایران آماده پذیرش این تغییرات بزرگ هست؟ آیا سیاست‌گذاران صدای متخصصان رو می‌شنون؟ و آیا سدهای ایران می‌تونن به پیشگامان عصر طلایی انرژی پاک تبدیل بشن؟